Zwierzno (gmina)
gmina wiejska | |||
1945-1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1946–54 : gdańskie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
|
Zwierzno – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[2] w woj. gdańskim (dzisiejsze woj. warmińsko-mazurskie). Siedzibą władz gminy było Zwierzno[3].
Gmina Zwierzno powstała po II wojnie światowej (1945) na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. IV okręg administracyjny – Mazurski). 25 września 1945 roku gmina – jako jednostka administracyjna powiatu malborskiego – została powierzona administracji wojewody gdańskiego[4], po czym z dniem 28 czerwca 1946 roku weszła w skład woj. gdańskiego[5][6].
1 stycznia 1949 roku gminę przeniesiono do powiatu elbląskiego w tymże województwie; równocześnie do gminy Zwierzno przyłączono część obszaru gminy Jasna (gromadę Złotnica)[7]. Według stanu z 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 11 gromad: Dzierzgonka, Kępniewo, Markusy, Rachowo, Rozgart, Stalewo, Szaleniec, Wiśniewo, Złotnica, Zwierzeńskie Pole i Zwierzno[8]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[9]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1945 pod administracją wojewody gdańskiego; od 1946 jednostka administracyjna utworzonego w 1945 polskiego woj. gdańskiego
- ↑ Do 28 września 1954 roku
- ↑ Wstęp do inwentarza zespołów - Starostwo Powiatowe w Malborku, Nr.63
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 29, poz. 77
- ↑ Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177
- ↑ Na podstawie ustawy z dnia 11 września 1944 o organizacji i zakresie działania rad narodowych (Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 22) oraz dekretu z 23 listopada 1944 roku o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1944 r. nr 14, poz. 74)
- ↑ Dz.U. z 1949 r. nr 40, poz. 284
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312